Εγκυκλοπαιδικά για το ρετσίνι

Η ρητίνη είναι ένα παχύρρευστο, άχρωμο υγρό που εκκρίνεται  από ορισμένα είδη κωνοφόρων δέντρων (κυρίως πεύκων) όταν πληγωθούν. Η ροή της ρητίνης γίνεται από ρητινοφόρους αγωγούς. Σε μια τομή ξύλου, οι αγωγοί αυτοί φαίνονται με γυμνό μάτι ή με φακό. Η ρητίνη προστατεύει το δέντρο από προσβολές υγρασίας, σήψης και ξηροφθόρων εντόμων. 

Χρήσεις ρητίνης 

Η χρήση και η παραγωγή της ρητίνης είναι γνωστή στον άνθρωπο από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι λαοί, όπως οι Κινέζοι, Ιάπωνες και οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν την ρητίνη για την παραγωγή λάκας και βερνικιών. Είναι επίσης γνωστή η χρήση της στην στεγανοποίηση των ξύλινων πλοίων, την παρασκευή του υγρού πυρός (εύφλεκτης πολεμικής ύλης) αλλά και στην παραγωγή της ρετσίνας και έμπλαστρων για ιατρικούς σκοπούς. Σήμερα χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη παραγωγής ποικιλίας βιομηχανικών προϊόντων.
Το τερεβινθέλαιο: (κοινώς νέφτι) το υγρό απόσταγμα της ρητίνης χρησιμοποιείται κυρίως ως διαλυτικό στην παρασκευή χρωμάτων, αρωμάτων, καλλυντικών, φαρμάκων, κ.τ.λ.
Το κολοφώνιο: το στερεό απόσταγμα της ρητίνης χρησιμοποιείται στην τυπογραφία, υφαντουργία, μεταλλουργεία, καθώς και στην παρασκευή ποικιλίας προϊόντων όπως αντιδιαβρωτικά, αρωματικά κεριά, αδιάβροχα υλικά, τεχνικά δόντια, έμπλαστρα, συντηρητικά, προσθετικά γεύσεις, χρώματα, φάρμακα, χαρτόκολλες, διάφορα γαλακτώματα, τσίχλες κ.τ.λ.  
ΠΟΙΚΙΛΕΙΕΣ ΠΕΥΚΩΝ

Η Λεσβος καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό απο δάση κωνοφόρων και συγκεκριμένα τραχείας πεύκης (Pinus brutia). Απο την τουρκική λέξη για το πεύκo cam (τσαμ) έχει πάρει και την ονομασία του: το τσαμλίκι. Στη Λέσβο μπορεί κανείς να συναντήσει και τα είδη Pinus halepensis - Χαλέπειος πεύκη, Pinus Pinea- Κουκούναρια τα οποία έχει φυτεύσει ο άνθρωπος  και, πράγμα σπάνιο για το νησί, την Pinus nigra, τη Μαύρη Πεύκη στην περιοχή των Χιδύρων.